Biri mart ayından bu yana CHP’li belediyelere yapılan operasyonlar, tutuklanan belediye başkanları; diğeri de PKK’nın kendini lağvetmesi ve silah bırakma süreci..
Elbette iki konu da hem ülke içinde hem dışarıda çok çok önemli.
Ülke siyaseti de ekonomisi de sosyal ve toplumsal yaşamı da bu iki konu etrafında şekilleniyor doğal olarak..
Ancak, doğal olmayan ve unutulan-unutturulan, üstü örtülen, görmezden gelinen, ötelenen bir başka gündem başlığı daha var ki, yıllardır güzel ülkemin en belalı sorunu.
GEÇİM DERDİ..
Ülkemin milyonlarca asgari ücretlisi, yine milyonlarca emeklisi bu “geçim derdi” denen illeti aşamıyor, yenemiyor bir türlü!..
Daha doğrusu; sorun çözücüler bu illetin kökünü kazıyamıyor-kazımıyor bir türlü!..
22 bin lira asgari ücretle 16 bin lira emekli maaşıyla (o da en düşük emekli maaşına yapılan son zamla geldiğimiz noktadır) nasıl ayakta dursun milyonlar?
***
Gıda enflasyonu aldı başını gidiyor..
Durmuyor bir türlü..
Her yeni güne yeni zamlarla uyanıyoruz..
Bakkala, markete gitmeye korkar olduk artık; çünkü her gidişimiz 3 kalem gıda ürünü için cebimizden en az bin lira çıkması demek..
Yaz meyvelerinin yanına bile yaklaşamıyor milyonlarca insan..
Kiraz olmuş 500 lira!
Nasıl alsın 3 kuruş maaşla insanlar?!
Yahu limonun başkenti Mersin’de limonun kilosu 130 lira!..
Çay memleketi ülkemde 1 kilogram çayın fiyatı 230-250 lira bandında.
Kafelerde, çay bahçelerinde bir küçük bardak çay 30 lira ile 50 lira arasında satılıyor; hatta bazı mekanlarda küçücük çay bardağında çay içmek için 100 lira ödemeniz gerekiyor!.
“Çay keyfimizin içine de limon sıktılar” diyeceğim de öyle olur olmaz limon sıkmak her babayiğidin harcı değil artık..
Kuruyemişin kilosu bin lira dostlar..
Dondurmanın bir topu 50-100 lira bandında..
***
Ana gıda maddelerini yazmıyorum artık.
Onların fiyatlarının artış hızına yetişmek mümkün değil!..
