Bu; insanların saygısızlığının, duyarsızlığının, umursamazlığının, kuralsızlığının, ‘ben yaparım’ mantığının, kurnazlığının, kolaycılığının ve hatta korkularının sonucu..
Bir kentin gelişimi; içinde yaşayan insanlarla doğru orantılıdır, direkt bağlantılıdır..
İnsanlar; kentlerine, aynı havayı soludukları, aynı yollarda yürüdükleri kentdaşlarına ne kadar saygılı, kentlilik bilincine ne kadar sahipse o kentler de o kadar gelişir, yükselir..
Ama ne yazık ki, Mersin’de ve güzel ülkemin diğer tüm kentlerinde bu saygıyı, bu bilinci görmek mümkün değil!
***
Belediyeler, kentlerinin dört bir yanını kaldırım ağlarıyla döşer ki, yayalar rahatça yürüyebilsinler, araç trafiğinin olası olumsuzluklarından kendilerini sakınabilsinler..
Geniş, dar fark etmez, yayalar da bu kaldırımlardan güvenle yürürler değil mi?
Pek de öyle değil efendim!
Bizim kaldırımlarımızda yayalar elleri böğürlerinde yürürler adeta..
Neden mi?
Her an karşısından ya da arkasından bir motosikletli, bir bisikletli gelip çarpabilir de ondan..
Bizim kaldırımlarımızda her an elektrikli-elektriksiz motosiklet, bisiklet, mobilet ve hatta son yıllarda scooter kullananlarla karşılaşırsınız..
Öyle ki, o kaldırım size (yayalara) ait olduğu halde arkanızdan ya da önünüzden gelip büyük bir pişkinlikle yol vermeniz istenir bir de..
Karşı çıkmaya, uyarmaya kalksanız işitmediğiniz hakaret, küfür kalmaz, dayak bile yiyebilirsiniz..
Herkesin çıldırdığı şu son zamanlarda ölme riskiniz dahi var ne yazık ki!..
Belediyeler kenti bisiklet yollarıyla donatsa dahi fark etmez.
İnatla kaldırımın yanındaki bisiklet yolundan gitmez, ille yayaların arasına dalar bu sürücüler.
Biz de onları gördüğümüzde kaçacak yer ararız, geçebilsinler diye!..
***
Kaldırımlar yayalara aittir.
Motosikletin, mobiletin, bisikletin yeri yoldur, caddedir.
Bu araçların sürücüleri kaldırımları kullanamazlar, kullanmamalıdırlar..
Bu araçların sürücüleri; trafikte haklı olarak nasıl ki kendilerine saygı gösterilmesini, kanunlara, kurallara uyulmasını bekliyorlarsa aynı duyarlılığı, aynı saygıyı kendilerinin de yayalara göstermeleri zorunludur..
Kentte yaşamak, kentlilik bilincine sahip olmak bunu gerektirir..
Kaldırımda kendisine yol vermeyen yayaya dayılanmak zorbalığın daniskasıdır.
